Hormonen.
Iedereen kent het wel, zonder reden huilen of boos zijn. Yep.. de hormonen. Hormonen zorgen natuurlijk niet alleen voor die rare stemmingswisselingen maar ook voor:
- Voortplanting.
- Stofwisseling.
- Groei en ontwikkeling.
- Spijsvertering.
- Water- en zouthuishouding.
- Opslag en verbruik van reserve voedsel.
- Gedrag, gevoel en emoties.
- Orgaanfuncties.
Onmisbaar dus, maar in mijn ogen gewoon irritante dingen, die bij veel in de weg staan. Dan doel ik vooral op onzekerheden, pukkels en ongesteldheid.
In mijn ogen hebben vrouwen het veeeeeel zwaarder als mannen, maar ook dat is niet zonder reden. Wij als vrouwen moeten natuurlijk uiteindelijk een kind kunnen uitpoepen, iets heel moois waar we ook trots op mogen zijn.
In mijn puberteit begon ik voor het eerst last te hebben van de hormonen zoals ieder ander denk ik, je word voor het eerst ongesteld, je groeit niet alleen in de lengte maar zelfs 2 nieuwe aanwinsten komen in deze periode om de hoek kijken. Ondanks alles vind ik het heel mooi en bijzonder hoe de natuur dit al jaren lang regelt, wat er ook inde omgeving veranderd de ontwikkeling in de puberteit blijft bij de meeste hetzelfde.
Ook kreeg in de puberteit behoorlijk wat puisten en ik begon te zweten als een gek. Maar ik werd ook erg onzeker, iedereen ontwikkeld in hun eigen tempo dus somige meiden uit mijn klas hadden nog geen pukkels of ze waren al verder in de groei. De puberteit was voor mij een periode dat ik erg in de knoop zat met mezelf en met mijn ouders, ik wist niet goed wat ik wou. Kleren uitzoeken was moeilijk maar ook hoe ik me gedroeg was elke dag anders. Niet alleen verwarrend voor mezelf maar ook mijn omgeving struggelde met mijn ontwikkeling.
Uiteindelijk begin je er aan te wennen en vind je een manier hoe je hier mee kunt omgaan. Maar tegelijkertijd groei je ook weer langzaam uit de puberteit. Dit merkte ik doordat ik schijt had aan wat mensen van mij vonden, dat ik gewoon deed waar ik zin in had. Hierdoor ben ik erg zelfverzekerd geworden en ik vind het heerlijk.
xxx
In mijn puberteit begon ik voor het eerst last te hebben van de hormonen zoals ieder ander denk ik, je word voor het eerst ongesteld, je groeit niet alleen in de lengte maar zelfs 2 nieuwe aanwinsten komen in deze periode om de hoek kijken. Ondanks alles vind ik het heel mooi en bijzonder hoe de natuur dit al jaren lang regelt, wat er ook inde omgeving veranderd de ontwikkeling in de puberteit blijft bij de meeste hetzelfde.
Ook kreeg in de puberteit behoorlijk wat puisten en ik begon te zweten als een gek. Maar ik werd ook erg onzeker, iedereen ontwikkeld in hun eigen tempo dus somige meiden uit mijn klas hadden nog geen pukkels of ze waren al verder in de groei. De puberteit was voor mij een periode dat ik erg in de knoop zat met mezelf en met mijn ouders, ik wist niet goed wat ik wou. Kleren uitzoeken was moeilijk maar ook hoe ik me gedroeg was elke dag anders. Niet alleen verwarrend voor mezelf maar ook mijn omgeving struggelde met mijn ontwikkeling.
Uiteindelijk begin je er aan te wennen en vind je een manier hoe je hier mee kunt omgaan. Maar tegelijkertijd groei je ook weer langzaam uit de puberteit. Dit merkte ik doordat ik schijt had aan wat mensen van mij vonden, dat ik gewoon deed waar ik zin in had. Hierdoor ben ik erg zelfverzekerd geworden en ik vind het heerlijk.
xxx
Reacties
Een reactie posten